ΤΡΥΠΗΤΗ(ΎΠΑΝΑ, ΙΣΟΒΑ 'Η ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ ): " Ίσταται κατά τον βορράν, στηριζόμενο επί φυσικού μπαλκονίου, εξόχως μεγαλοπρεπής και η περικλείουσα αιώνια βλάστηση αποτελεί τον μανδύα του. Αυτός λάμπει και απαστράπει εις όλα τα παιχνίδια των χρωμάτων εις καθημερινό θέαμα και ακτινοβολεί ως φαιοπράσινη φλόγα υπό τας πρωϊνάς αχτίδας του ηλίου".

''Πρός άρκτον δ' 'ομορα ήν τω Πύλω δύο πολίδια Τριφυλιακά 'Υπανα και Τυπανέαι και ποταμοί δε δύο εγγύς ρέουσι, ο τε Δαλίων (Διάγων) και ο Αχέρων εκβάλοντες εις τον Αλφειόν"
(Στράβων Η΄3,15)

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

ΤΡΥΠΗΤΗ :ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Ηλείας Μυθολογία!


Η Ηλειακή Μυθολογία θα μπορούσε να χωριστεί σε δύο άξονες.Ο ένας αφορά μύθους γύρω από την "γένεση" των Ηλέιων και της Ήλιδος.Οι μύθοι σχετίζονται με μετακινήσεισς φύλων τόσο μέσα στον Ελληνικό χώρο, όσο και έξω απ'αυτόν. Η Ηλεία συνδέεται με μετακινήσεις-καθόδους τόσο από την Θεσσαλία,Βοιωτία,Αιτωλία όσο και από την Μικρά Ασία.
Ο πρώτος Βασιλιάς της Ηλείας Αέθλιος, γιος του Δία και της Πρωτογένειας, πιστεύεται ότι ήρθε από την Θεσσαλία και εγκαταστάθηκε στην περιοχή.Επίσης , προς επιβεβαίωση της σχέσης των δύο περιοχών, συναντούμε κοινά τοπωνυμικά (Πηνειός, Ενιπέας, Λάπιθος, Όσσα, Όλυμπος) αλλά και επιβίωση κοινών παραλαγών στην μυθολογία με σημαντικότερη τους Κενταύρους οι οποίοι, όπως όλοι ξέρουμε, κατοικούσαν στο Πήλιο αλλά και στον Ηλειακό Ερύμανθο και Φολόη. Τον Αέθλιο διαδέχθηκε ο Ενδυμίωνας, και στην συνέχεια ο Επειός, ο οποίος έδωσε το ονομά του και στους κατοίκους της Ήλιδας.
Στα Ομηρικά έπη  (Ιλιάδα και Οδύσσεια) συναντούμε τους "Επειούς" με συμμετοχή σαράντα πλοίων, στην εκστρατεία εναντίον της Τροίας, δοιικούμενα από τέσσερις ηγεμόνες πόλεων της Ηλείας.

 " Οι δ΄άρα Βουπράσιον τε και Ήλιδα δίαν έναιον,
όσσον έφ΄Υρμίνη και Μύρσινος εσχατόωσα
Πέτρη τ Ωλενίη και Αλήσιον εντός εέργει,
των αυ τέσσαρες αρχοί έσαν, δέκα δ΄ανδρί εκάστω
νήες έποντο θοαί, πολέες δ΄έμβαινον Επειοί.
Των μεν άρ΄Αμφίμαχος και Θάλπιος ηγησάσθην
υίες ο μεν Κτεάτου, ο δ΄άρ΄Ευρύτου, Ακτορίωνε
των δ΄Αμαρυγκείδης ήρχε κρατερός Διώρης
των δε τετάρων ήρχε Πολύξεινος θεοειδής,
υιός Αγασθενέος Αυγηίάδαο άνακτος."
                                       Ομήρου Ιλιάδα, Β, 615-624.
Η νότια του Αλφειού χώρα αποτελούσε την χώρα του βασιλείου της Πύλου

"οι δε Πύλον τα ενέμοντο και Αρήνην Ερατεινήν
Και Θρύον Αλφειοίο πόρον και εύκτιτον Αιπύ"\

και ξεσπούσαν συχνά διαμάχες μεταξύ των Επειών και των Ηλείων για τον έλεγχο της πολύ εύφορης παραποτάμιας περιοχής.Μετά τον Επειό βασίλευσε την χώρα ο αδερφός του Αιτωλός, ο οποίος
κατόπιν εξορίστηκε στην "περί τον Αχελώον χώρα" που πήρε το όνομα Αιτωλία. Απόγονός του υπήρξε ο Όξυλος, ο οποίος επέστρεψε στα "πάτρια εδάφη'', εισβάλλοντας με τους Αιτωλείς στην Ηλεία και θεωρείται ο οικιστής της Ήλιδας.
Οι σχέσεις της Ηλείας με την Μικρά Ασία επικεντρώνεται στον Πέλοπα ο οποίος προερχόταν από την Λυδία, ενώ και ο Ενδυμίωνας είχε καταφύγει στην Μ.Ασία.Όσον αφορά την σχέση με την Βοιωτία επικεντρώνεται στην εγκατάσταση των Μινυών στην ευρύτερη περιοχή της Πελοποννήσου, αλλά και η λατρεία του Θηβαίου Ηρακλή στην Ολυμπία.Επίσης και η γυναίκα του, βασιλιά της Πύλου (Νηλειδών),Νηλέα προέρχοταν από τους Μίνυες.
  Ο δεύτερος άξονας συνδέεται με το Ιερό της Ολυμπίας με την διπλή ιδιότητα ως Μαντείου αλλά και ως χώρου τέλεσης των Ολυμπιακών αγώνων μέσα από τους οποίους οι Ήλειοι εξασφάλισαν την ακεραιότητα της πατρίδας τους από τις επιβουλές των εχθρών,αύξησαν το κύρος τους πανελλαδικά και απέκτησαν άκοπη ευημερία και ειρήνη.

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

Τότε θα κάνει ξαστεριά !

Γράφει ο αγαπητός φίλος Όμηρος Αλεξάνδρου

Όταν θα έχουμε καταλάβει πως τα κόμματα υπάρχουν απλά και μόνο για να μας κρατούν απασχολημένους με την ‘πολιτική’, έτσι ώστε να μπορούν οι νεοταξικοί υπηρέτες να ασχολούνται με την πραγματική διαχείριση της εξουσίας.

Όταν θα έχουμε πάθει αρκετά ώστε να μας γίνει μάθημα το πόσο κοστίζει να εγκαταλείπουμε  την διαχείριση της τύχης μας και των παιδιών μας σε επαγγελματίες αντιπροσώπους με διαφορετικό τρόπο ζωής, με αντιστρόφως ανάλογες προοπτικές και με αντίθετα  συμφέροντα  από τα δικά μας...

Όταν οι πολίτες θα πάψουμε να στρεφόμαστε εναντίον αντιπάλων κομματικών σχηματισμών και θα στρεφόμαστε εναντίον αυτών που καταχρώνται την εξουσία…

Όταν οι εξ υμών διεθνιστές συνειδητοποιήσουν πως το να είσαι διεθνιστής,  προϋποθέτει το να υπάρχουν έθνη, άρα η δράση τους  είναι καταστροφική και όχι εποικοδομητική εφ’ όσον μάχονται τόσο τον δικό τους πολιτισμό όσο και τους πολιτισμούς των άλλων λαών, με δεδομένο ότι γλώσσα, πολιτισμός και ιστορία συνιστούν κατά κύριο λόγο τα έθνη !!

Όταν θα έχουμε δώσει στους νεοταξικούς υπηρέτες να καταλάβουν,  πως οι περισσότεροι υπηρετούν την 
NTΠ ( Νέα Τάξη Πραγμάτων) ασυνείδητα και ενάντια στα συμφέροντα τους !Αν και είναι πάρα πολλοί,  η πλειονότης τους το κάνει επειδή δεν τους επιτρέπει ο εγωισμός τους να δεχθούν πως και αυτοί αποτελούν αντικείμενα στυγνής εκμετάλλευσης.
Όσο περισσότερο ‘ύψηλά ιστάμενοι’ είναι, τόσο λιγότερο μπορούν να διακρίνουν το γιατί δεν είναι δυνατό να αποτελούν για τα αφεντικά τους κανενός είδους ‘ελίτ’, αλλά ότι τους θεωρούν εξ ίσου αναλώσιμους με τους υπολοίπους ‘
gοίm’.  Αυτό όμως κυρίως που τους κάνει επικίνδυνους, είναι η ψευδαίσθηση και η ελπίδα ότι θα επιβιώσουν με την  επιλογή «είμαι υπάκουος και σωστός στη δουλειά μου, άρα δεν με πειράζει κανένας» !

Ένα παράδειγμα που δείχνει πόση πλύση εγκεφάλου έχουμε υποστεί ώστε να στραφούμε ο ένας εναντίον του άλλου,  είναι να  προσπαθήσουμε να κατατάξουμε πολιτικά  οποιονδήποτε απλό πολίτη της καθημερινότητας μας έχοντας πρώτα αφαιρέσει τους καθιερωμένους και τυποποιημένους ‘αριστεροδέξιους’χαρακτηρισμούς, τα κομματικά ‘logo’ και τα πολιτικά κλισέ. Τότε φαίνεται άμεσα πόσο πιο δύσκολο είναι αυτός να ενταχθεί σε ‘πολιτικές παρατάξεις’ ή κατηγορίες με κριτήριο τον χαρακτήρα ή την συμπεριφορά του.

Αν  σε μια συνομιλία συμφωνήσετε να αφαιρέσετε τα ‘κλισέ’ ‘-τις τυποποιημένες εκφράσεις δηλαδή- δεξιάς ή αριστερής’ ιδεολογίας,  τότε θα δείτε ξαφνικά τον συνομιλητή σας να μένει γυμνός από επιχειρήματα. Αυτό θα συμβεί επειδή οι νεοταξικοί έχουν μεθοδικά ‘φορτώσει’ σε αυτές τις λέξεις ή εκφράσεις όλη την κακοδαιμονία που μας μαστίζει και ποντάρουν τα μέγιστα στους αυτόματους συνειρμούς που με τόσο κόπο έχουν καλλιεργήσει επί δεκαετίες στα μυαλά μας, για την ‘κατασκευή’ ‘εχθρών’.
O σκοπός τους ; Η εφαρμογή του αξεπέραστου ‘διαίρει και βασίλευε’ … Αυτό είναι το κύριο όπλο που διαθέτει η NTΠ ώστε να μας φέρει σε «φυσιολογικά» για τα συμφέροντα της επίπεδα αριθμών. Δηλαδή κυριολεκτικά να μας αποδεκατίσει,  στρέφοντας κάθε κοινωνική ομάδα εναντίον μιας άλλης, αντιπάλου !
Όμως, για να μπορέσουμε να εξουδετερώσουμε το όπλο που έχουν στρέψει εναντίον μας, οφείλουμε πρώτα να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που μας χαρακτηρίζει κατά κύριο λόγο, 
είναι ότι ο καθ’ ένας από εμάς αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση. 
Δεν είμαστε διαβαθμίσεις ούτε ποικιλίες κάποιων ακραίων πολιτικών ιδεολογημάτων. Δεν είμαστε καν η συνισταμένη τους. 
Ούτε είμαστε κάποια τοπική υποδιαίρεση οποιωνδήποτε ‘παγκοσμίου’ εμβέλειας διεθνιστικών θρησκευτικών δογμάτων ή πολιτικών σχηματισμών !
Αν κάποιος, από εμάς τουλάχιστον που ανήκουμε στο είδος των ανθρώπων, δηλώνει ότι προτιμά το Α ή το Β πολιτικό ρεύμα , αυτό δεν είναι αποκλειστικά  αποτέλεσμα του χαρακτήρα του και το ότι βιολογικώς είναι  άνθρωπος, ώστε να αγνοήσουμε την εθνική του υπόσταση.. 
Είναι πολύ περισσότερο  το αποτέλεσμα συνθέσεως κοινωνικό-οικονομικών συνθηκών και προσδοκιών που διαμορφώνονται μέσα στα όρια του τόπου, της γλώσσας της ιστορίας και των παραδόσεων ενός έθνους και που έχουν συμβάλλει καθοριστικά στον σχηματισμό της γενετικής συστάσεως και της ψυχοσυνθεσής του .
Όσον αφορά την διαμόρφωση της σημερινής τραγικής πολιτικής κατάστασης τόσο στην Κύπρο όσο και στη Ελλάδα, αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν, θα αναγνωρίσουμε αμέσως  κάποιες συμπεριφορές που δείχνουν ότι τα πάντα στην πολιτική έρεαν επί δεκαετίες σε προκαθορισμένα κανάλια,  βάσει συγκεκριμένου νεοταξικού σχεδίου :
Όποτε κάποιος αποφάσιζε να λάβει ενεργό μέρος στην πολιτική σκηνή,  αργά ή γρήγορα αναγκάζονταν  να συμμορφωθεί με την πολιτική ‘γραμμή’ του εκάστοτε κόμματος. (χρησιμοποιούμε τον όρο ‘πολιτική σκηνή’ μόνο επειδή αναφερόμαστε σε ένα  χώρο όπου παίζεται θέατρο ! ).  Εκεί, - εις βάρος των προσωπικών του απόψεων - μάθαινε να παραβλέπει οτιδήποτε απέκλινε από την ‘άνωθεν’ δεδομένη πολιτική του κάθε κόμματος και αναγκαζόταν να προωθεί, συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις που του υπεδείκνυαν τα ‘ανώτερα’ κομματικά ‘στελέχη’.
Διδασκόταν συγκεκριμένη ορολογία, που κάλυπτε την πλευρά εκείνη της ‘πολιτικής πραγματικότητας’  την οποία είχε αναλάβει να ‘στηρίξει’ το εκάστοτε κόμμα. Έτσι σταδιακά παγιώθηκε το γνωστό κλίμα στείρας και ανούσιας αντιπαλότητας που φθείρει, διχάζει και διαιρεί τη δύναμη του λαού, αντί της εποικοδομητικής άμιλλας που αποδίδει δημιουργικό έργο. 
Την ξαστεριά λοιπόν θα την δούμε μόνο με την πραγματική ενεργοποίηση και αφύπνιση μας στρεφόμενοι ενάντια στο κομματικό κατεστημένο και σε διχαστικές στρατηγικές και όχι με ένα χαλαρό χουζούρεμα στο κρεβάτι του συστήματος με το ένα μάτι κλειστό !

Όχι στα κόμματα με επικεφαλής επαγγελματίες και απόλυτα ελεγχόμενους  ‘σωτήρες-αρχηγούς’ ! 
Ναι σε ένα κοινοβούλιο νέας πολιτικής αντιλήψεως, χωρίς κόμματα και αρχηγούς, αλλά με πραγματικά εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού που αποφασίζουν με βάση τα συμφέροντα του λαού- εντολέα τους … 
Όχι στους χρυσοπληρωμένους χειροκροτητές που υπογράφουν υπάκουα και ανερυθρίαστα τον βέβαιο θάνατο των συμπολιτών τους προκειμένου να διατηρήσουν τα   
κατάπτυστα προνόμια τους !
Πρέπει επί τέλους να κάνουμε τις σωστές διακρίσεις … ή θα εκλέγουμε βουλευτές ικανούς και  άξιους να βούλονται ή διακοσμητικά πρόβατα που χρειάζονται έναν αρχηγό-βοσκό που θα καθορίζει το τι και πως οφείλουν να αποφασίζουν υπό το δέος της αποπομπής τους από την ασφάλεια του κοπαδιού !
Πρέπει κάποτε να διαλέξουμε οριστικά … ή εμείς ή αυτοί… 
Η θα επιζήσουμε όλοι  ως ελεύθεροι άνθρωποι σε όλη την ελληνική επικράτεια η θα επιζήσουν τα εναπομείναντα του αποδεκατισμού ανθρωποειδή σε ρόλο υπάκουων  υπηρετών μιας ολιγάριθμης ελίτ εξουσιαστών ! 

Μαζί πάντως δεν χωράμε! Κώστα Σκανδάλη είσαι ένας μεγάλος σύγχρονος φιλόσοφος και με εμπνέεις.

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

Τρομοκρατία: Η τρομοκρατία (αγγλ. terrorism), εκ του τρόμος + κράτος, αν και δεν υπάρχει διεθνώς συμφωνημένος ορισμός, γενικά αποτελεί τη «συστηματική» χρήση, ή την απειλή χρήσης, βίας που συμβαίνει πάντα ως αντίδραση, ή άσκηση πίεσης, από οργανωμένες ομάδες με πολιτικά, θρησκευτικά ή άλλα ιδεολογικά κίνητρα (ως υπόβαθρο/βάση) αλλά ακόμη και από ολόκληρους κρατικούς μηχανισμούς, εναντίον ατόμων, ομάδων ή περιουσιών, με απώτερο στόχο τις κυβερνήσεις από τις οποίες προσδοκούν κάποια αντίστοιχα (των κινήτρων) οφέλη/κέρδη. Η κάθε πράξη επ' αυτού χαρακτηρίζεται τρομοκρατική πράξη και οι επιχειρούντες αυτήν τρομοκράτες.



  Η  λέξη τρομοκρατία έχει γίνει ‘άρμα’ στις ορέξεις δυνατών λαών έναντι αδυνάτων, για να πετύχουν τους σκοπούς τους, με προπαγάνδα που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας χρησιμοποιώντας τον τύπο και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Το ίδιο συμβαίνει και στα πλαίσια ενός κράτους με επιβολή της πολιτείας στους πολίτες τις περισσότερες φορές με αντισυνταγματικό τρόπο χωρίς να μπορεί κάποιος να αντιδράσει αφού τα πλαίσια δράσης, γνώμης και αντίδρασης είναι πολύ περιορισμένα. Υπάρχει περίπτωση να αποδοθεί δικαιοσύνη σε όλα αυτά που συμβαίνουν στην ανθρωπότητα γενικότερα και εντός των κρατών ειδικότερα;
  Αν κάνουμε μια αρχή μετά το τέλος του ΄Β Παγκοσμίου πολέμου θα δούμε ότι για τα εγκλήματα της Γερμανίας στήθηκε η περιβόητη Δίκη της Νυρεμβέργης, όμως κανένα δικαστήριο δεν στήθηκε για τα εγκλήματα των νικητών στη Δρέσδη, στην Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Το ίδιο συνέβη εδώ  στη γειτονιά  μας  όπου για τα εγκλήματα του καθεστώτος Μιλόσεβιτς επιλήφθηκε το δικαστήριο της Χάγης, όχι όμως για τα αποτρόπαια εγκλήματα των νικητών πάνω στου κουφάρι της άλλοτε Γιουγκοσλαβίας, κατόπιν του Ιράκ, του Αφγανιστάν , της Λιβύης  και πρόσφατα της Συρίας, όπου οι φρικαλεότητες των νικητών ονομάζονται παράπλευρες απώλειες και η αντίσταση των  θυμάτων σε τρομοκρατία, χωρίς να αποδίδεται δικαιοσύνη στα εξόφθαλμα εγκλήματα με την διαφορά ότι δεν υπάρχουν Δικαστήρια που να καταδικάσουν αυτές τις φρικαλεότητες. Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι η δικαιοσύνη απονέμεται πάντα εις βάρος των ηττημένων.
   Εντός των τειχών σε πολλές περιπτώσεις ανά την υφήλιο οπουδήποτε ομάδες πολιτών  αντιτίθενται στις αδηφάγες ορέξεις των κυβερνόντων χαρακτηρίζονται ως τρομοκράτες και με απίστευτες σκηνοθεσίες παρουσιάζονται ως εχθροί του εκάστοτε Έθνους. Όποιος   έχει το θάρρος και αντιστέκεται ενόπλως στους άδικους νόμους να καταδιώκεται ως τρομοκράτης, να καταδικάζεται από ειδικά δικαστήρια  και να σαπίζει στην φυλακή. Κατά την έναρξη της Επανάστασης του Έθνους οι Βασιλείς της Ιεράς Συμμαχίας  μέσω των  διπλωμάτων τους, αλλά και ντόπιοι βολεμένοι , πολιτικοί και ιερωμένοι είχαν αποκυρήξει τους επαναστάτες ως τρομοκράτες.

   Όμως παντού και πάντα  η τρομοκρατία, με όποια μορφή και αν παρουσιάζεται, θα αντιμετωπίζεται ως κακό  αφού δεν έχει την κάλυψη   πίσω από προσωπεία διεξαγωγής ισότιμου πολέμου, και θα είναι έκθετη στις διώξεις των δικαστηρίων που στήνονται στα γρήγορα ,με προαποφασισμένο αποτέλεσμα, αλλά και στην κατακραυγή του χειραγωγημένου κοινού, καθοδηγουμένου από τα Γκαιμπελικού τύπου ΜΜΕ.

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

A.Bon: La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe

O Antoine Bon στο βιβλίο του "La Morée franque. Recherches historiques, topographiques et archéologiques sur la principauté d’Achaïe" κάνει ένα οδοιπορικό στις καστροπολιτείες του Μοριά και στους ναούς που κτίστηκαν εκεί κατά την διάρκεια της Φραγκοκρατίας.Ένα υπέροχο έργο που εξετάζει την ιστορία και την κατασκευή όλων των κτισμάτων ένα προς ένα. Χαρακτηριστικά αναφέρει και το Καθολικό της Παναγίας της Ίσοβας αλλά και τον Άγιο Νικόλαο παραπλεύρως.Παραθέτω τον πρόλογο του έργου, στα Γαλλικά και σε μετάφραση στα Ελληνικά με την βοήθεια της καλής φίλης Αναστασίας Ζαφειρίου-Καράμπελα, και τον χάρτη της Πελοποννήσου με τα ενδιαφέροντα κτίσματα.



                                                                AVANT PROPOS
Les plans et dessins des forteresses ou chateaux suivants Aetos,Αkova,Androysa,Arkadia,Chelmos, Kalamata, Clarence, Kalabryta, Leutron, Mela et Hagios Vasilios, ont ete leves
 et executes entre 1931 et 1938 par M.Henry Ducoux, architecte D.P.L.G,alors attache a Ecole francaise d'Athenes; c'est lui qui a egalement fait en 1938 les leves des chateaux d'Argos,
de Mistra et de Myloi de Lerne,que nous avons dessins nous -meme, et de Clermont dont les dessins ont ete executes par Paul Maignan, architecte attache au Bureau archeologique de Dijon;
celui-ci a fait aussi les plans et dessins des eglises de Saint-Sophie d'Andravida, de Notre-Dame d'Isova et de Saint-Nicolas a Bitsibardi, du couvent des Vlachernes d'Elide, en fin du couvent
 de Zaraka ; apres sa mort accidentelle, ils ont ete acheves par MrNicole Latour.
Les autres dessins, sauf indication speciale, ont ete faits par nous, ainsi que les photographies, a l'exception de celles qui sont reproduites aux planches, 32,1, 41 a, 118 b, 157,1, qui sont dues
 respectivement a MM. Dinos Psychogios, directeur de la revue "Ηλειακά", G. Donnay, architecte belge, H. Wagner, photographe attache a l'Institut archeologique allemand d'Athenes,enfin a
David Wallace, jeune archeologue anglais tue en Grece au cours de la seconde guerre mondiale et dont les photos nous ont ete aimablement communiquees par M.T.S.R. Boase president du
Magdalen College a Oxford.
  Que tous ceux qui nous ont ainsi aide a constituer cet album trouvent ici l'ecpression sincere de notre tres vive reconnaissance.

                                                                                                                                                                                                                                                                                            A.Bon


                                                           ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Τα σχεδιαγράμματα και τα σχέδια των παρακάτω φρουρίων ή κάστρων : Αετού, Άκοβας, Ανδρούσας, Αρκαδίας, Χελμού, Καλαμάτας, Γλαρέντσας, Καλαβρύτων, Λεύκτρων, Μελά και Αγίου Βασιλείου, έχουν αρθεί και εκτελεστεί μεταξύ 1931 και 1938 από τον Κο Henry Ducoux, αρχιτέκτων διδάκτωρ που συνδέεται με τη Γαλλική Σχολή Αθηνών, και ήταν αυτός που το 1938 έκανε επίσης τις άρσεις των κάστρων  του Άργους, του Μυστρά και των Μύλων της Λέρνας, που έχουμε σχέδια και εμείς οι ίδιοι του Χλεμουτσίου του οποίου τα σχέδια έχουν  εκτελεστεί από τον Paul Maignan, αρχιτέκτονα που συνδέεται με την  Αρχαιολογική Υπηρεσία του  Dijon , που έχει κάνει επίσης τα σχεδιαγράμματα και τα σχέδια των ναών της Αγίας Σοφίας Ανδραβίδας, του Καθολικού της Παναγίας της Ίσοβας και του Αγίου Νικολάου στο Μπιτζιμπάρδι, του μοναστηριού της Βλαχέρνας της Ηλείας, και τέλος του μοναστηριού του Ζάρακα, μετά από αιφνίδιο θάνατο του,αποπερατώθηκαν από τον Κο Nicole Latour.
Τα άλλα σχέδια, εκτός από ιδιαίτερη ένδειξη, έγιναν από εμάς και οι φωτογραφίες, με εξαίρεση αυτών που περιέχονται στα τεύχη, 32,1, 41 α, 118 b, 157,1, οι οποίες οφείλονται με σεβασμό  στον MM. Ντίνο Ψυχογιό, εκδότης του περιοδικού «Ηλειακά»,  στον Βέλγο αρχιτέκτονα G. Donnay, στον H. Wagner, φωτογράφο που συνδέεται με το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Αθήνας, και τέλος στον David Wallace, ένα νεαρό Άγγλο αρχαιολόγο που  σκοτώθηκε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και του οποίου οι φωτογραφίες μας κοινοποιήθηκαν ευγενικά και από τον MTSR Boase πρόεδρο του Magdalen College a Oxford.
Σε όλους αυτούς που μας βοήθησαν επίσης να δημιουργήσουμε αυτό το άλμπουμ δίνουμε εδώ την έκφραση των ειλικρινών μας ευχαριστιών και της πιο θερμής μας αναγνώρισης.

                                                                                                                                                                                                                                                                                          A.Bon

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Ζητείται Ελπίς!

Απόσπασμα από το βιβλίο του Αντώνη Σαμαράκη με περιεχόμενο και παραλληλισμούς:

Ὅταν μπῆκε στὸ καφενεῖο, κεῖνο τὸ ἀπόγεμα, ἤτανε νωρὶς ἀκόμα. Κάθισε σ᾿ ἕνα τραπέζι, πίσω ἀπὸ τὸ μεγάλο τζάμι ποὺ ἔβλεπε στὴ λεωφόρο. Παράγγειλε καφέ.
Σὲ ἄλλα τραπέζια, παίζανε χαρτιὰ ἢ συζητούσανε.
Ἦρθε ὁ καφές. Ἄναψε τσιγάρο, ἤπιε δυὸ γουλιές, κι ἄνοιξε τὴν ἀπογευματινὴ ἐφημερίδα.
Καινούριες μάχες εἶχαν ἀρχίσει στὴν Ἰνδοκίνα. «Αἱ ἀπώλειαι ἑκατέρωθεν ὑπῆρξαν βαρύταται», ἔλεγε τὸ τηλεγράφημα.
Ἕνα ἀκόμα ἰαπωνικὸ ἁλιευτικὸ ποὺ γύρισε μὲ ραδιενέργεια.
«Ἡ σκιὰ τοῦ νέου παγκοσμίου πολέμου ἁπλοῦται εἰς τὸν κόσμον μας», ἦταν ὁ τίτλος μιᾶς ἄλλης εἴδησης.
Ὕστερα διάβασε ἄλλα πράγματα: τὸ ἔλλειμμα τοῦ προϋπολογισμοῦ, προαγωγὲς ἐκπαιδευτικῶν, μιὰ ἀπαγωγή, ἕνα βιασμό, τρεῖς αὐτοκτονίες. Οἱ δυό, γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους. Δυὸ νέοι, 30 καὶ 32 χρονῶ. Ὁ πρῶτος ἄνοιξε τὸ γκάζι, ὁ δεύτερος χτυπήθηκε μὲ πιστόλι.
Ἀλλοῦ εἶδε κριτικὴ γιὰ ἕνα ρεσιτὰλ πιάνου, ἔπειτα κάτι γιὰ τὴ μόδα, τέλος τὴν «Κοσμικὴ Κίνηση»: «Κοκταίηλ προχθὲς παρὰ τῷ κυρίῳ καὶ τῇ κυρίᾳ Μ. Τ. Χάρμα εὐμορφίας καὶ κομψότητος ἡ κυρία Β. Χ. μὲ φόρεμα κομψότατο ἐμπριμὲ καὶ τὸκ πολὺ σίκ. Ἐλεγκάντικη ἐμφάνισις ἡ δεσποινὶς Ο. Ν.»
Ἄναψε κι ἄλλο τσιγάρο. Ἔριξε μιὰ ματιὰ στὶς «Μικρὲς Ἀγγελίες»:
ΠΩΛΕΙΤΑΙ νεόδμητος μονοκατοικία, κατασκευὴ ἀρίστη, ἐκ 4 δωματίων, χόλ, κουζίνας, λουτροῦ πλήρους, W.C.
ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ εἰς σοβαρὸν κύριον δωμάτιον εἰς β´ ὄροφον, εὐάερον, εὐήλιον...
ΖΗΤΕΙΤΑΙ πιάνο πρὸς ἀγοράν...
Σκέψεις γυρίζανε στὸ νοῦ του.
Ἀπὸ τότε ποὺ τέλειωσε ὁ δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, ἡ σκιὰ τοῦ τρίτου δὲν εἶχε πάψει νὰ βαραίνει πάνω στὸν κόσμο μας. Καὶ στὸ μεταξύ, τὸ αἷμα χυνότανε, στὴν Κορέα χτές, στὴν Ἰνδοκίνα σήμερα, αὔριο...
Πέρασε τὸ χέρι του στὰ μαλλιά του. Σκούπισε τὸν ἱδρώτα στὸ μέτωπό του· εἶχε ἱδρώσει, κι ὅμως δὲν ἔκανε ζέστη.
Ὁ πόλεμος, ἡ βόμβα ὑδρογόνου, οἱ αὐτοκτονίες γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους, ἡ «Κοσμικὴ Κίνησις»... Τὸ πανόραμα τῆς ζωῆς!
Δὲν εἶχε ἀλλάξει διόλου πρὸς τὸ καλύτερο ἡ ζωή μας ὕστερ᾿ ἀπὸ τὸν πόλεμο. Ὅλα εἶναι, τὰ ἴδια σὰν καὶ πρίν. Κι ὅμως εἶχε ἐλπίσει κι αὐτός, ὅπως εἶχαν ἐλπίσει ἑκατομμύρια ἄνθρωποι σ᾿ ὅλη τὴ γῆ, πῶς ὕστερ᾿ ἀπὸ τὸν πόλεμο, ὕστερ᾿ ἀπὸ τόσο αἷμα ποὺ χύθηκε, κάτι θ᾿ ἄλλαζε. Πὼς θἀρχόταν ἡ εἰρήνη, πὼς ὁ ἐφιάλτης τοῦ πολέμου δὲ θὰ ἴσκιωνε πιὰ τὴ γῆ μας, πὼς δὲ θὰ γίνονταν τώρα αὐτοκτονίες γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους, πὼς...
Σουρούπωνε. Μερικὰ φῶτα εἶχαν ἀνάψει κιόλας στὰ μαγαζιὰ ἀντίκρυ. Στὸ καφενεῖο δὲν εἴχανε ἀνάψει ἀκόμα τὰ φῶτα. Τοῦ ἄρεσε ἔτσι τὸ ἡμίφως.
Σκέφτηκε τὴ σύγχυση ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο μας σήμερα. Σύγχυση στὸν τομέα τῶν ἰδεῶν, σύγχυση στὸν κοινωνικὸ τομέα, σύγχυση...
Δὲν ἔφταιγε ἡ ἐφημερίδα ποὺ ἔκανε τώρα αὐτὲς τὶς σκέψεις. Τὰ σκεφτότανε ὅλα αὐτὰ τὸν τελευταῖο καιρό, πότε μὲ λιγότερη, πότε μὲ περισσότερη ἔνταση. Σκεφτότανε τὸ σκοτεινὸ πρόσωπο τῆς ζωῆς. Τὴν εἰρήνη, τὴ βαθιὰ τούτη λαχτάρα, ποὺ κρέμεται ἀπὸ μιὰ κλωστή. Σκεφτότανε τὴ φτώχεια, τὴν ἀθλιότητα. Σκεφτότανε τὸ φόβο ποὺ ἔχει μπεῖ στὶς καρδιές.
Στὸν καθρέφτη, δίπλα του, εἶδε τὸ πρόσωπό του. Ἕνα πολὺ συνηθισμένο πρόσωπο. Τίποτα δὲ μαρτυροῦσε τὴν ταραχὴ ποὺ εἶχε μέσα του.
Εἶχε πολεμήσει κι αὐτὸς στὸν τελευταῖο πόλεμο. Καὶ εἶχε ἐλπίσει. Μὰ τώρα ἤτανε πιὰ χωρὶς ἐλπίδα. Ναί, δὲ φοβότανε νὰ τὸ ὁμολογήσει στὸν ἑαυτό του πῶς ἤτανε χωρὶς ἐλπίδα.
Μιὰ σειρὰ ἀπὸ διαψεύσεις ἐλπίδων ἦταν ἡ ζωή του. Εἶχε ἐλπίσει τότε,...
Εἶχε ἐλπίσει ὕστερα...
Κάποτε, πρὶν ἀπὸ χρόνια, εἶχε ἐλπίσει στὸν κομμουνισμό. Μὰ εἶχε διαψευσθεῖ κι ἐκεῖ. Τώρα δὲν εἶχε ἐλπίδα σὲ καμιὰ ἰδεολογία!
Ζήτησε ἕνα ποτήρι νερὸ ἀκόμα. Αὐτὴ ἡ διάψευση ἀπὸ τὶς λογῆς-λογῆς ἰδεολογίες ἤτανε βέβαια γενικὸ φαινόμενο. Καὶ παραπάνω ἀπὸ τὴ διάψευση, ἡ κούραση, ἡ ἀδιαφορία, ποὺ οἱ πιὸ πολλοί, ἡ μεγάλη πλειοψηφία νιώθει μπροστὰ στὶς διάφορες ἰδεολογίες.
Κοίταζε τὰ τρόλλεϋ ποὺ περνάγανε ὁλοένα στὴ λεωφόρο, τὸ πλῆθος... Μπροστά του, ἡ ἐφημερίδα ἀνοιχτή. Ὅλα αὐτὰ ποὺ εἶχε δεῖ καὶ πρωτύτερα: ἡ σκιὰ τοῦ καινούριου πολέμου, ἡ Ἰνδοκίνα, οἱ δυὸ αὐτοκτονίες γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους, ἡ «Κοσμικὴ Κίνησις»...
Τσιγάρα! ἕνας πλανόδιος μπῆκε.
Πῆρε ἕνα πακέτο.
Στὶς ἕξι σελίδες τῆς ἐφημερίδας: ἡ ζωή. Κι αὐτός, ἤτανε τώρα ἕνας ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει ἐλπίδα.
Θυμήθηκε, πρὶν ἀπὸ χρόνια, ἤτανε παιδὶ ἀκόμα, εἶχε ἀρρωστήσει βαριὰ μιὰ θεία του, ξαδέρφη τῆς μητέρας του. Τὴν εἴχανε σπίτι τους. Ἦρθε ὁ γιατρός· βγαίνοντας ἀπὸ τὸ δωμάτιο τῆς ἄρρωστης, εἶπε μὲ ἐπίσημο ὕφος:
Δὲν ὑπάρχει πλέον ἐλπίς!
Ἔτσι κι αὐτός, τώρα, εἶχε φτάσει στὸ σημεῖο νὰ λέει:
- Δὲν ὑπάρχει πλέον ἐλπίς!
Τοῦ φάνηκε φοβερὸ ποὺ ἤτανε χωρὶς ἐλπίδα. Εἶχε τὴν αἴσθηση πὼς οἱ ἄλλοι στὸ καφενεῖο τὸν κοιτάζανε κι ἄλλοι ἀπὸ τὸ δρόμο σκέφτονταν καὶ ψιθυρίζανε μεταξύ τους: «Αὐτὸς ἐκεῖ δὲν ἔχει ἐλπίδα!» Σὰ νὰ ἦταν ἔγκλημα αὐτό. Σὰ νὰ εἶχε ἕνα σημάδι πάνω του ποὺ τὸ μαρτυροῦσε. Σὰ νὰ ἤτανε γυμνὸς ἀνάμεσα σὲ ντυμένους.
Σκέφτηκε τὰ διηγήματα ποὺ εἶχε γράψει, δίνοντας ἔτσι μιὰ διέξοδο στὴν ἀγωνία του. Ἄγγιζε θέματα τοῦ καιροῦ μας: τὸν πόλεμο, τὴν κοινωνικὴ δυστυχία... Ὡστόσο, δὲν τὸ ἀποφάσιζε νὰ τὰ ἐκδώσει. Φοβότανε! Φοβότανε τὴν ἐτικέτα ποὺ θὰ τοῦ δίνανε σίγουρα οἱ μὲν καὶ οἱ δέ. Ὄχι, ἔπρεπε νὰ τὰ βγάλει. Στὸ διάολο ἡ ἐτικέτα! Αὐτὸς ἦταν ἕνας ἄνθρωπος, τίποτε ἄλλο. Οὔτε ἀριστερὸς οὔτε δεξιός. Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ εἶχε ἐλπίσει ἄλλοτε, καὶ τώρα δὲν ἔχει ἐλπίδα, καὶ ποὺ νιώθει χρέος του νὰ τὸ πεῖ αὐτό. Βέβαια, ἄλλοι θἄχουν ἐλπίδα, σκέφτηκε. Δὲν μπορεῖ παρὰ νἄάχουν.
Ξανάριξε μιὰ ματιὰ στὴν ἐφημερίδα: ἡ Ἰνδοκίνα, ἡ «Κοσμικὴ Κίνησις», τὸ ρεσιτὰλ πιάνου, οἱ δυὸ αὐτοκτονίες γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους, οἱ «Μικρὲς Ἀγγελίες»...
ΖΗΤΕΙΤΑΙ γραφομηχανή...
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ραδιογραμμόφωνον...
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τζὶπ ἐν καλῇ καταστάσει...
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τάπης γνήσιος περσικὸς...
Ἔβγαλε τὴν ἀτζέντα του, ἔκοψε ἕνα φύλλο κι ἔγραψε μὲ τὸ μολύβι του:
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ἐλπίς
Ὕστερα πρόσθεσε τὸ ὄνομά του καὶ τὴ διεύθυνσή του. Φώναξε τὸ γκαρσόνι. Ἤθελε νὰ πληρώσει, νὰ πάει κατευθείαν στὴν ἐφημερίδα, νὰ δώσει τὴν ἀγγελία του, νὰ παρακαλέσει, νὰ ἐπιμείνει νὰ μπεῖ ὁπωσδήποτε στὸ αὐριανὸ φύλλο.

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Παπανδρέου Γεώργιος (1859- 1940)

Ο Γεώργιος Παπανδρέου γεννήθηκε στο Σκούπι (Πάος) Καλαβρύτων στις 16-5-1859.
Ήταν το έκτο από τα οκτώ παιδιά του Ανδρέα Παπαγεωργίου ή Οικονομόπουλου και της Εξακουστής Μασούρα. Τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο στο χωριό του. Το 1871 κατατάσσεται με εξετάσεις στην β τάξη του Ελληνοδιδασκαλείου Σοποτού, το οποίο συνεχίζει στην Κοντοβάζαινα και ολοκληρώνει στον Πύργο.Υπήρξε άριστος μαθητής .Το 1878 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε το 1883.Παράλληλα με τις σπουδές του , διορίζεται ως Ελληνοδιδάσκαλος σε χωριά της Αρκαδίας, Εύβοιας και Ηλείας. αφού στο μεταξύ υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία.Στο πανεπιστήμιο συνδέθηκε με τους καθηγητές του  και ήταν ένθερμος οπαδός των ιδεών του Μιστριώτη. Παίρνοντας το πτυχίο του  διορίσθηκε σχεδόν αμέσως στον Πύργο ως καθηγητής .
Το 1886 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών με τη διατριβή του «Περί της αρχαίας Ψωφίδος» και το 1896 υφηγητής της ίδιας σχολής στην έδρα της Γλωσσολογίας με τη διατριβή του «Περί της των Ηλείων διαλέκτου».Στη θητεία του ως καθηγητής υπηρέτησε σε διάφορα σχολεία, απολύθηκε και επαναπροσλήφθηκε 3 φορές .Προβιβάσθηκε σε Γυμνασιάρχη Πύργου το 1892.Το 1905 συνταξιοδοτήθηκε από Γυμνασιάρχης στον Πειραιά όπου υπηρετούσε , χωρίς όμως να πάψει να εργάζεται σε σχολεία ή να παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα.
Μετά από μια πολύπαθη ζωή, με πολλά οικογενειακά δράματα (ασθένεια και θάνατο της γυναίκας σε νεαρή ηλικία, θάνατο των έξι από τα εννέα παιδιά του, πολύχρονες παθήσεις του ιδίου), πέθανε πλήρης ημερών την 26-7-1940.Υπήρξε ακάματος  σε όλη του τη ζωή με εξαιρετική μόρφωση. Εξέδωσε ιστορικές ,αρχαιολογικές ,γλωσσολογικές και γεωγραφικές πραγματείες, μετέφρασε πολλά έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, συμμετείχε σε κάθε έκφανση της κοινωνικής και πνευματικής ζωής του τόπου.Το έργο του « Η Ηλεία δια μέσου των αιώνων» αποτελεί για τους ερευνητές μια από τις σημαντικότερες πηγές της καταγραφής της ιστορίας της Ηλείας.
Δυστυχώς  το έργο έμεινε ημιτελές, αφού ο Β τόμος του έργου του δεν εκδόθηκε ποτέ.
Έργα του:
-Αζανιάς, ήτοι αρχαιολογική πραγματεία πασών των αρχαίων πόλεων της Αρκαδικής Αζανίδος μετά των περιοχών αυτών, 1886
-Ηλειακά, ήτοι αρχαιολογική, γεωγραφική, ιστορική συγγραφή πασών των Ηλειακών χώρων από αρχαιοτάτων μέχρι των καθ’ ημάς χρόνων  1888,
-Η Μεσσηνία προ Χριστού :πραγματεία αρχαιολογική, ιστορική και γεωγραφική αναπτυχθείσα δια δύο διαλέξεων εν τη εμπορική λέσχη Καλαμών κατά Μάϊον του 1894  ,1895
-Περί της των Ηλείων διαλέκτου,1897
-Καλαβρυτινή επετηρίς, ήτοι πραγματεία περί της ιστορικής των Καλαβρύτων επαρχίας , 1906
-Η Ηλεία δια μέσου των αιώνων τόμος Α, , 1924
-Η ιστορία του Σκουπίου και της  Πάου ,1925
-Ιστορία των Καλαβρύτων, 1928
-Οι Φωτηλαίοι κατά τον ιερόν αγώνα,1931

Πηγές :Κων/νου Κυριακόπουλου΅Συμβολή στη βιογραφία και την εργογραφία του Γεωργίου Α. Παπανδρέου (1859-1940) ανάτυπο από την «Επετηρίδα των Καλαβρύτων « τ. ΙΔ (1982), Αθήνα ,1982
Δημοτική Βιβλιοθήκη Πύργου

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

ΣΤΙΒ ΤΖΟΜΠΣ: Η ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ, ΜΕΙΝΕΤΕ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΙ! ΜΕΙΝΕΤΕ ΤΡΕΛΟΙ!

Γράφει ο φίλος Όμηρος Αλεξάνδρου:





Οι πιο σημαντικοί, οι πιο σπουδαίοι Έλληνες που υπάρχουν για μένα είναι οι ‘’τρελοί Έλληνες ’, αυτοί που είναι τρελοί για ζωή, τρελοί για κουβέντα, τρελοί να σωθούν και να σώσουν την πατρίδα τους, που θέλουν να τα χαρούν όλα μέσα σε μια και μόνη στιγμή. Αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται ή λένε ένα κοινότυπο πράγμα, αλλά που καίγονται, καίγονται, όμοιοι με τις κίτρινες μυθικές φωτιές των πυρσών, εκπυρσοκροτώντας σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στ’ άστρα και στη μέση, βλέπουμε το ελληνικότατο μπλε φως του πυρήνα τους να σκάει και ο καθένας κάνει “ααααα!”!
 Μέσα στην σημερινή κατάντια του ελληνισμού, δεν έχω παρά να χαιρετίζω τους τρελούς, τους απροσάρμοστους, τους επαναστάτες, τους ταραχοποιούς. Τους στρογγυλούς πασσάλους σε τετράγωνες τρύπες. Αυτούς που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Δεν αγαπούν τους κανόνες και κυρίως δεν σέβονται το ελεεινό κατεστημένο. Μπορείς να επαναλάβεις τα λεγόμενά τους, να διαφωνήσεις μαζί τους, να τους δοξάσεις ή να τους δαιμονοποιήσεις, αλλά το μόνο πράγμα που δεν μπορείς να κάνεις είναι να τους αγνοήσεις. Γιατί αυτοί αλλάζουν τα πράγματα, σπρώχνουν μπροστά το ελληνικό γένος. Ενώ κάποιοι τους βλέπουν σαν τρελούς, εμείςτους βλέπουμε ιδιοφυΐες. Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί ώστε να πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, είναι αυτοί που τελικά το κατορθώνουν. 

Ο Steve Jobs (Στηβ Τζομπς) ήταν....

"ΝΑΙ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ....ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ"

 Γράφει ο Θάνος Λέκκας:


Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου να ψηφίσει επί της αρχής ομόφωνα υπέρ της κατασκευής του γηπέδου της ΑΕΚ στην πόλη μας, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Το σχέδιο που παρουσιάστηκε δείχνει πως είναι επιστημονικά καταρτισμένο και τεκμηριωμένο από ανθρώπους απόλυτα επαγγελματίες και γνώστες του αντικειμένου. Φαίνεται πως καθώς θα αναδεικνύονται οι λεπτομέρειες του σχεδίου τόσο λιγότερες ενστάσεις αυτό θα συναντά, διότι θεωρώ πως ο οποιοσδήποτε επιχειρηματίας προσβλέπει στην υλοποίηση της επένδυσης του, θέλει την τοπική κοινωνία δίπλα και όχι απέναντι(η πρόσφατη ιστορία αποδεικνύει του λόγου το αληθές). Έστω και μια ημέρα να καθυστερήσει η διαδικασία της κατασκευής, το κόστος είναι υψηλότατο για τους επενδυτές, άρα με την απλή οικονομική και κοινή λογική θεωρώ πως θα έχουν φροντίσει το τελικό σχέδιο να είναι κρυστάλλινο και απόλυτα νόμιμο και δεν θα αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης.
Στην τοπική κοινωνία υπάρχουν και αρκετοί που δεν συμφωνούν με την προοπτική κατασκευής του γηπέδου στον ιστό της πόλης, διότι θεωρούν πως το ισοζύγιο στο τέλος θα είναι αρνητικό και όχι θετικό για την πόλη μας και τους δημότες. Προβάλουν τα σχετικά επιχειρήματα στα οποία μπορεί ο καθένας να διαφωνήσει η να συμφωνήσει.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως από την στιγμή που το έργο πληρεί όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις όπως αδειοδοτήσεις, κυκλοφοριακές μελέτες, περιβαλλοντικές μελέτες και ότι άλλο απαιτείται για ένα τόσο μεγάλο έργο στον αστικό ιστό μιας πόλης, το πρόσημο στο τέλος θα είναι μάλλον θετικό.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν βρίσκεται εκεί, αλλά στην μετά την ανέγερση λειτουργία του. Και όταν αναφέρομαι σε κίνδυνο θέλω να είμαι απόλυτα σαφής. Ο κίνδυνος που δυστυχώς υπάρχει σε όλο το φάσμα του αθλητισμού και αφορά την αθλητική βία και τις συνέπειες της.
Έχοντας ζήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια την λειτουργία του Νίκος Γκούμας σίγουρα όλοι έχουμε να θυμόμαστε περιστατικά βίας στην πόλη μας. Θέλω να πιστεύω πως μια ΑΕΚ με ισχυρή διοίκηση, με νέο γήπεδο, με προοπτική για πρωταθλητισμό και σύμπνοια, δεν θα ευνοεί την ανάπτυξη βίαιης συμπεριφοράς από τους οπαδούς και αντιθέτως θα την αποτρέπει κιόλας.
Θα πρέπει όλοι να αντιληφθούν πως με τον ίδιο σεβασμό που θα αντιμετωπίζουν το γήπεδο και θα το προστατεύουν από συμπεριφορές που πληγώνουν την ομάδα και ηθικά και οικονομικά, με τον ίδιο σεβασμό θα πρέπει να αντιμετωπίζουν και την πόλη που θα φιλοξενεί την ομάδα και το γήπεδο της. Διότι σε τελική ανάλυση ΑΕΚ- Γήπεδο - Νέα Φιλαδέλφεια είναι έννοιες άρρητα συνδεδεμένες και πληγώνοντας την πόλη, πληγώνεται και η ομάδα και το γήπεδο.
Ας ελπίσουμε να ολοκληρωθούν τα επί χάρτου σχέδια και οι οπαδοί της ΑΕΚ που θα έρχονται στην πόλη μας, να νιώθουν σαν το σπίτι τους και με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρονται σε αυτό, να συμπεριφέρονται στην πόλη και τους κατοίκους της.

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Η ΚΑΤΑΣTΡΟΦΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΑΠΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ!

Υπάρχει μια αντίληψη ότι η αρχαία Ολυμπία και η ευρύτερη περιοχή καταστράφηκαν κατά την αρχαιότητα από σεισμούς σε συνδυασμό με πλημμύρες από τους ποταμούς Αλφειό και Κλαδέο. Αυτή η αντίληψη καταρρίπτεται από τον καθηγητή Andreas Vött του ινστιτούτου Γεωγραφίας του πανεπιστημίου του  Mainz. ο οποίος υποστηρίζει ότι η αρχαία Ολυμπία καταπλακώθηκε από ένα
τεράστιο παλιρροιακό κύμα (τσουνάμι) το οποίο ήταν τόσο δυνατό που μπήκε αρκετά μέσα στην ενδοχώρα και κατέστρεψε τα πάντα.
Την άποψη αυτή την βασίζει σε μελέτες που έκανε, αυτός και η ομάδα του, στα παλιρροιακά κύματα που έλαβαν χώρα κατά μήκος των ακτών της ανατολικής Μεσογείου κατά την διάρκεια των τελευταίων 11.000 ετών.Σύμφωνα με τα πορίσματά του, τα γεωμορφολογικά και ιζηματολογικά ευρήματα στην περιοχή της Ολυμπίας οδηγούν στην καταστροφή της από ένα τέτοιο κύμα.
Ο χώρος της αρχαίας Ολυμπίας ανακαλύφθηκε μόλις 250, περίπου, χρόνια πριν κάτω από ένα τεράστιο στρώμα άμμου και άλλων υλικών που σε ορισμένα σημεία το ύψος ανέρχονταν έως και τα 8 μέτρα.Η σύνθεση και το πάχος των ιζημάτων που βρέθηκαν στην Ολυμπία δεν συνάδουν με αυτά της ευρύτερης περιοχής, ούτε με αυτά των ποταμών.Μέχρι σήμερα υπήρχε η υπόθεση ότι καταστράφηκε από σεισμό το 551 μ.χ. και ότι αργότερα καταπλακώθηκε από τον ποταμό Κλαδέο, πράγμα που είναι αδιανόητο αφού πως είναι δυνατόν αυτός ο μικρός ποταμός να καλύψει τέτοια επιφάνεια με 10-12 μέτρα βάθος κάτω από το επίπεδο ροής του.
Δουλεύοντας σε συνεργασία με την Εφορία Κλασικών Αρχαιοτήτων, το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, και συνεργάτες του από τα πανεπιστήμια του Άαχεν , Darmstadt , Φράιμπουργκ ,Αμβούργου και της Κολωνίας, ο Vôtt και η ομάδα του εξέτασαν την τοποθεσία χρησιμοποιώντας γεωμορφολογικούς και γεωαρχαιολογικούς μεθόδους και τεχνικές .Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η Αρχαία Ολυμπία είχε επανειλημμένα πληγεί από καταστροφικές πλημμύρες κατά τη διάρκεια της ιστορίας της, με αποτέλεσμα η περιοχή να θαφτεί κάτω από μια τεράστια μάζα του ιζήματος . Η παρουσία των μαλακίων και τα γαστερόποδων οστράκων και τα ερείπια των άφθονων μικροοργανισμών , όπως foraminifera αποτελούν σαφείς ενδείξεις μιας θαλάσσιας προέλευσης των ιζημάτων .
Τα ιζήματα προφανώς μεταφέρθηκαν εσωτερικά με μεγάλη ταχύτητα και με υψηλή ενέργεια , φτάνοντας στην Ολυμπία αν και η περιοχή βρίσκεται περίπου 33 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας . Η πιο πιθανή εξήγηση είναι ότι τα νερά του κύματος ξεχείλισαν το στενό φάσμα των λόφων μεταξύ Ολυμπίας και της θάλασσας .
"Σε παλαιότερες εποχές , η Ολυμπία δεν ήταν 22 χιλιόμετρα μακριά από τη θάλασσα, όπως είναι σήμερα . Τότε , η ακτογραμμή βρισκόταν οκτώ ή ίσως ακόμη περισσότερα χιλιόμετρα στο εσωτερικό της χώρας", εξηγεί ο Vôtt . Στο σενάριο, ότι το τσουνάμι ήρθε από τη θάλασσα και έσπευσε στο στενή κοιλάδα του ποταμού Αλφειού , στην οποία  ρέει ο ποταμός Κλαδέος , αναγκάζοντας να περάσουν πάνω από τους λοφίσκους πίσω από το οποίους βρίσκεται η Ολυμπία .Έτσι πλημμύρισε ο τόπος λατρείας .
Ο Vôtt υποθέτει ότι η πλημμύρα μειώθηκε με αργούς ρυθμούς , διότι η εκροή του Κλαδέου μέσω της κοιλάδας του Αλφειού  είχε αποκλειστεί από τα εισερχόμενα νερά του τσουνάμι και τις αντίστοιχες καταθέσεις . Η ανάλυση των διαφόρων στρωμάτων των ιζημάτων στην περιοχή της Ολυμπίας υποδηλώνει ότι αυτό το σενάριο έγινε πραγματικότητα σε αρκετές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων 7000 χρόνων . Ήταν κατά τη διάρκεια ενός από τα πιο πρόσφατα από αυτά τα γεγονότα τον 6ο αιώνα μ.Χ. ότι η Ολυμπία τελικά καταστράφηκε και θάφτηκε .

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΑΙΟΣ

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

ΣΧΟΛΙΚΟ ΣΥΣΣΙΤΙΟ ΣΤΟ ΜΠΙΤΖΙΜΠΑΡΔΙ ΤΟ 1964!


                          Αποδεικτικό παραλαβής τροφίμων από το σχολείο κατά το 1964!

Παραλαβή τροφίμων το 1965. Χαρακτηριστική κάτω δεξιά η υπογραφή του τότε προέδρου της κοινότητος Ηρακλή Ζέρβα!

Δεκαετία του '60 και η μεταπολεμική Ελλάδα, προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της. Η φτώχεια, δεν είχε εγκαταλείψει ακόμη την χώρα μας και ήταν πιο έντονη στην ύπαιθρο.Σε εκείνα τα μεγάλα θρανία, κάθονταν οι μαθητές και στην ξύλινη έδρα, που δίπλα της, είχε τους χάρτες και το μαυροπίνακα με τις κιμωλίες οι δάσκαλοι.Χαρακτηριστικό ήταν ότι τέλη της δεκαετίας του '50 και αρχές του '60 από τα 100 παιδιά στην Ελληνική ύπαιθρο, τα 95 δεν πήγαιναν σχολείο.
Σύμφωνα με το Αμερικανικό σχέδιο Marshal, ανασυγκρότησης των κατεστραμμένων χωρών, του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, η Αμερική τους έστελνε βοήθεια. Εκτός από ρούχα, παπούτσια και κλινοσκεπάσματα, που τα μοίραζαν στην ‘ουρά’ οι ιερείς στην ενορία τους, έστελνε και βασικά τρόφιμα. Γάλα σε σκόνη και γκαζοντενεκέδες, με συμπυκνωμένο βούτυρο και κίτρινο
 τυρί.
Τα παιδιά περίμεναν, να κτυπήσει η κουδούνα, για το διάλειμμα. Το ‘δεκατιανό’κολατσιό, ήταν νοστιμότατο. Έμπαιναν όλα τα παιδιά στην σειρά, κρατώντας ένα εμαγιέ ή τσίγκινο κατσαρολάκι.Ήταν πρόκληση για τα στομαχάκια τους ο συνδυασμός του φαγητού με το μάθημα.
Κατά την διάρκεια του Χειμώνα, έφερναν σπιτικό ψωμί, αλειμμένο με μπόλικη λίγδα ή ψωμοτύρι με ελιές, που είχαν στην πάνινη Σχολική τους τσάντα. Η λίγδα ήταν το ζωικό λίπος, που έπαιρναν από το σφάξιμο του χοίρου, στα γνωστά μας χοιροσφάγια της αποκριάς.
Αυτές οι εικόνες, σταδιακά εξαλείφθηκαν. Η Ελλάδα, πήρε τα πάνω της. Η μετανάστευση, έστελνε λεφτά στα χωριά και έτσι σταδιακά σταμάτησε ο θεσμός του συσσιτίου, έτσι και το χωριουδάκι μας ακολούθησε την υπόλοιπη χώρα. Τα χρόνια όμως πέρασαν, ήρθε η κρίση και παιδάκια λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία, ας ελπίσουμε  η οικονομική κρίση, να περάσει γρήγορα και να μην χρειαστούμε άλλο πια το Σχολικό συσσίτιο.